Kryzysy, straty oraz konflikty z otoczeniem są nieodłączną częścią życia i zdarzają się dosłownie każdemu. Niekiedy bywa jednak, że obniżony nastrój lub nie dające się wyciszyć zachowania agresywne świadczą nie o przechodzeniu przez trudny czas, ale o rozwijającej się chorobie psychicznej. Na co należy zwracać uwagę oraz jakie zachowania własne lub najbliższych powinny wzbudzić nasz niepokój?
Dziecko i dorosły – dwie strony tego samego medalu
W świecie najmłodszych wszelkie zachowania agresywne lub odstające od ogólnie przyjętych norm społecznych najczęściej tłumaczy się wiekiem dojrzewania. Tymczasem okazuje się, że coraz więcej nastolatków i młodzieży w ten sposób po prostu odreagowuje tkwiące głęboko przeżycia oraz niemoc związaną z tym, co się wokół nich dzieje. W przypadku, gdy zauważymy u swojego dziecka zwiększony poziom agresji lub wręcz przeciwnie, nienaturalną apatię, warto skierować go do poradni – którą znajdziemy na stronie internetowej https://www.centrum-ja.com.pl/psychiatra/ – na konsultację psychologiczną lub psychiatryczną w celu uzyskania odpowiedzi i informacji co do jego stanu. Podobnie w przypadku dorosłych, każde dłużej trwające odstępstwa od zwyczajności powinny zaniepokoić ich najbliższych lub współpracowników. Jeżeli sumienny dotąd kolega lub zwierzchnik zaczyna lekceważyć obowiązki, wykazywać zachowania agresywne lub wręcz głośno mówić o swoich problemach, może świadczyć to o toczącym się lub właśnie rozpoczynającym epizodzie depresji albo manii, jak ma to miejsce np. w chorobie afektywnej dwubiegunowej.